Hans van der Geest
Persoonlijke informatie
In 1971 ben ik in het huwelijksbootje gestapt (dat deed men toen nog..) met Co en we varen nog steeds. Enkele maanden later ging ik voor drie maanden naar Roscoff in Bretagne om te werken aan “des Gibules” zoals ze daar zeggen. Een fantastische tijd, terwijl mijn kersverse ega thuis op haar nagels zat te bijten. Daar in Bretagne is mijn liefde voor Frankrijk, zijn taal en zijn verschillende landschappen ontstaan.In 1972 startte ik mijn loopbaan op het Christelijk Lyceum in Delft met 29 lesuren. Ik had twee jaar daarvoor mogen oefenen op het Dalton, dankzij een noodoproep van Ron en Gerard, die daar al werkten: 14 uur les per week en een vorstelijk salaris. Na dat jaar wist ik dat het bedrijven van wetenschap niet voor mij was weggelegd. Onderwijs geven aan kleine ettertjes en listige pubers, schattige meisjes en wat er al niet op een middelbare school rondloopt, bleek voor mij “elke dag feest”. Ik heb het dan ook in totaal 41 jaar met veel plezier gedaan.
In 1976 werd Bart geboren en startte ik een studie psychologie. Dat bleek een eitje (naast mijn volledige baan) en in 1980 haalde ik mijn kandidaats. Omdat de zogenaamde “tweede fase” op de universiteit werd ingevoerd ben ik tijdelijk gestopt. Doctoraal en dus stages was wat moeilijk te combineren. Ondertussen was ook Matthijs (in 1978) geboren en stortte ik mij op het toen langzaam in zwang rakende “begeleiden van leerlingen” (vandaar die studie psychologie).
We woonden ondertussen op de Rijn- en Schiekade en daar wonen we nog met heel veel plezier. Wij zijn Leiden trouw gebleven. De jongens groeiden op en werden chemicus en bioloog. De chemicus (Bart) deed ook nog maar een tweede studie en is ondertussen psycholoog. Wat kan je als pa toch een invloed hebben op de kids…
Uiteindelijk heb ik de laatste 20 jaar een heerlijke baan gehad.
Zo’n 14 lesuren bovenbouw vwo en altijd één brugklas en de rest van de tijd speelde ik de zielenknijper, hetgeen voorwaar zeer boeiend is.
In 2010 gaf ik de pijp met pijn in het hart aan Maarten en ging ik nadenken over “wat nu”.
Nou, dat gaat dus vanzelf.
Ik ben een dag in de week bezig op mijn “landje” (een stuk land in de polder bij Voorhout, ooi bollenland van mijn pa),
ik bridge (met mijn broer), ik ben actief in een afdeling van de Zonnebloem (eens wat anders dan jeugd), ik lees, Jeu de boules, kook eens wat, rommel wat (erg veel) met postzegels en geniet elke dag van het feit dat ik nog geen medicijnen slik.
En wat te zeggen van 4 kleinkinderen, waarvan er twee om de week een dag aan onze zorgen worden toevertrouwd!`
Genieten dus!
