Na een jaar in Bergen (PA/HAVO-top) en 2 jaar op een HAVO/VWO in Haarlem (waar ik mijn man Hans leerde kennen) ben ik bij de Vrije Leergangen Vrije Universiteit (later Hogeschool Holland) terecht gekomen als docent biologie aan de lerarenopleiding (een moordbaan!). Ik voelde me daar als een vis in het water.
Maar helaas de ‘slappe tijd’ brak aan, en ik raakte met nog een aantal collega’s boventallig. Gelukkig was er in die tijd een slim figuur, die bedacht had dat educatieve software DE toekomst had. Hij verzamelde 100 boventallige HBO-docenten ineen zwaar gesubsidieerd bedrijf, Courseware Midden Nederland, en dat vond ik een uitdaging. Learning on the job, specificeren en programmeren aan software voor het HBO. Helaas was de man zijn tijd ver vooruit, en de door hem voorziene 3 miljoen winst werden een magere paar ton. Dus werden wij eerst gevraagd salaris in te leveren, later volgde een ontslagronde, en nog later werden we overgenomen door de Hogeschool van Wageningen in afgeslankte vorm. Maar ik was nog bij de 30 gelukkigen die mochten blijven.
Eigenlijk was me dat veel te ver van huis (Bennebroek) en ik heb op de MBO-school in Haarlem -waar ik werkte als docent informatica sinds 1993 (omdat ik voor één dag sollicitatieplichtig was)- uitbreiding aangevraagd en gekregen. Dat is niet de goede actie in het bedrijfsleven merkte ik. Had ik het tot dan toe enorm naar mijn zin, ik kreeg geen leuke projecten meer toegewezen omdat ik maar twee dagen werkte voor de zaak, en steeds oninteressanter werk, zodat mijn zin erin snel terugliep. Kortom, weer uitbreiding bedongen op school, en ontslag genomen in Wageningen.
Op school heb ik nog een interessante tijd gehad als informaticadocent op drie nivo’s en voor vijf verschillende opleidingen, als klassedocent voor nivo 2, en als stage coördinator voor de SPW.