Leidse Biologen 1965

Evelyn Schuurmans-van Dijk

Belangstelling voor biologie

Biologie was niet mijn eerste keus.
De keuze voor een studie viel me nogal moeilijk. Ik vond bijna alles interessant. Het enige waar ik zeker van was: ik wilde het onderwijs in, vooral omdat ik wist wat dat inhield.
Zoals velen van onze lichting was ik de eerste in de familie die ging studeren. Niemand kon mij advies geven. Ik heb geprobeerd op mijn middelbare school studieadvies te krijgen, maar daar hadden ze toen weinig kaas van gegeten. Het enige wat men kon bedenken was: Je kunt eigenlijk alles wat je wilt. Dus dacht ik: "Laat ik dan maar de vakken kiezen die ik het moeilijkst vind." Zo kwam ik op wis- en natuurkunde uit, maar dat was toch saai!
Na wat gesprekken met medestudenten leek biologie me wel aardig, vooral omdat het een immens breed vakgebied is.

Studie

In november 1965 ben ik begonnen en ik vond de populatie biologiestudenten, na alle nerds bij wiskunde, een verfrissend zooitje ongeregeld. Na mijn kandidaats ben ik, zonder ooit didactiek gevolgd te hebben, les gaan geven. Dat ging helemaal niet goed, maar het was wel een stoomcursus. Voor het einde van mijn studie was ik alweer uit Leiden verdwenen. Mijn latere echtgenoot deed een doctoraal onderwerp in Wageningen. Omdat ik een baan kon krijgen op het "Wageningsch Lyceum" ben ik hem in 1970 gevolgd en heb mijn studie in Wageningen verder afgemaakt.

Werkzaamheden

Het onderzoek op Entomologie in Wageningen boeide mij zeer en toen heb ik ernstig getwijfeld tussen onderwijs of wetenschap. Praktische argumenten gaven de doorslag. Wij waren ondertussen getrouwd en wilden graag kinderen. Een wetenschappelijke carrière was toen nog nauwelijks te combineren met een gezin, dus werd het onderwijs.
Toen onze kinderen klein waren was ik blij met mijn halve baan als biologiedocent.

Toen zij wat groter werden wilde ik graag een volledige baan, maar het was inmiddels begin tachtiger jaren en toen was er geen volledig baan meer te bemachtigen.
Toentertijd begon de PC op de werkvloer te verschijnen en was er een grote vraag naar opleiders. In Wageningen liep een project om werkeloze docenten om te scholen tot informaticadocent. Ik kon instappen en kreeg al snel een baan als docent informatica en docent biologie in het volwassenenonderwijs en dat was bij elkaar een volledige baan.

De eerste jaren deden we veel cursussen voor overheid en semi-overheid.
Na de eeuwwisseling droogde de vraag naar computerlessen wat op ging ik weer meer biologielessen geven in het 2e kansonderwijs voor uit de boot gevallen jongeren.

Rond 2000 werd het volwassenenonderwijs ingelijfd bij een ROC en werd het allengs wat minder gezellig, maar tot ik in 2010 met pensioen ging heb ik toch met plezier in het onderwijs gewerkt.

Persoonlijke informatie

Wij kregen twee dochters en een zoon.
De kinderopvang is in één generatie gelukkig enorm verbeterd.
Eén van mijn dochters is moeder van twee kleine kinderen en hoogleraar in Leiden.
Mijn oudste dochter heeft geen kinderen en is neuroloog.
Mijn zoon heeft (nog) geen kinderen en is bezig met een promotieonderzoek antropologie.

Nu maken mijn echtgenoot en ik ons regelmatig nuttig als oppasgrootouders, weliswaar niet structureel, omdat we erg van reizen houden en daardoor regelmatig van huis zijn, maar "op afroep".
Bij het reizen en bij het oppassen kan ik me uitleven op één van mijn passies: fotografie.